Κείμενα

Κοκκινοκουμπίτσα

Γεια σας, είμαι η Κοκκινοκουμπίτσα! Έχω μια γιαγιά που την αγαπάω τοοοοόσο πολύ! Για να πάω στη γιαγιά μου παίρνω το S· έτσι κι εκείνο το μεσημέρι, ανέβηκα στο S όπου γινόταν ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΣ! Στην άλλη στάση, να σου και ανεβαίνει ένας πολύ μεγάλος, κακός λύκος! Εγώ ζάρωσα σε μια γωνιά να μη με δει, γιατί το παραμύθι  το ξέρω καλά εγώ... δεν είμαι χαζή! Είχε μεγααααάλα μάτια και λαιμό σαν να του τον είχανε τραβήξει. Σε λίγο άρχισε να τσακώνεται  με  έναν ξυλοκόπο, γιατί λέει του πατούσε τις πατούσες! Πολύ γκρινιάρης λύκος, σκέφτηκα από μέσα μου. Στο μεταξύ ο μεγάλος, κακός, γκρινιάρης λύκος πήγε και κάθισε δίπλα σε μια γιαγιούλα, δείχνοντας  τις δοντάρες του.

Μετά από δύο ώρες τον ξαναείδα μαζί με έναν κομψό αρκούδο, που του έλεγε: «Πρέπει να ράψεις την κοιλιά σου, γιατί η Κοκκινοκουμπίτσα πάλι σου την έφερε!».
(Η αρχική ιδέα και το κείμενο είναι της Αγγελικής Δεκαβάλα)

Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι (στην περίπτωσή μας, κουμπί)

Σκηνή 1η : Η πριγκίπισσα Jean Louise εισέρχεται στο υπνοδωμάτιο. Μόλις αντικρίζει το κρεβάτι με τα 20 στρώματα τρομάζει, ωστόσο  παίρνει θάρρος και σκαρφαλώνει. ''Μα είναι γελοίο, κανείς δεν κοιμάται πάνω σε τόσα στρώματα!'' λέει και ξαπλώνει, μα κάτι την ενοχλεί στην πλάτη. Ψαχουλεύει με το χέρι της, αλλά δε βρίσκει τίποτα. Μπορεί να ΄ναι κι ιδέα της σκέφτεται και ξαναξαπλώνει. Πάλι  το νιώθει, αλλά δεν έχει επιλογή παρά να προσπαθήσει να κοιμηθεί. Την παίρνει ο ύπνος. Υπνοβατεί. Πηγαίνει ως την άκρη του κρεβατιού και κοντοστέκεται. ''Κατέφθασε το λεωφορείο (στο όνειρό της), γεμάτο μέχρι επάνω. Αχ, να μη το χάσω!'' λέει και περπατά περιμετρικά του κρεβατιού καταλήγοντας στο κέντρο. Εκεί σηκώνει το χέρι της σα να πιάνει τη χειρολαβή του λεωφορείου.

Σκηνή 2η :Η πριγκίπισσα Jean Louise πάνω στα 20 στρώματα ονειρεύεται πως βρίσκεται μέσα στο λεωφορείο και βλέπει κάποιο γνωστό της πρόσωπο:  ''Μακρύς λαιμός, κορώνα με πλεξούδα! Πατέρα; Πατέρα, δε χρειάζεται να τσακώνεσαι με τον αδελφό σου, υπάρχει κι άλλος ελεύθερος θρόνος!''. Ξαφνικά ξυπνάει κι αντιλαμβάνεται πως είναι έτοιμη να πέσει απ' το ψηλό κρεβάτι. Ανήσυχη από την εφιαλτική εμπειρία πέφτει να ξανακοιμηθεί.

Σκηνή 3η : Η πριγκίπισσα Jean Louise κουβεντιάζει με την αριστοκράτισσα  κ. Κουρ ντε Ρομ, καθώς παίρνουν το πρωινό τους.

-Περάστε δεσποινίς Jean Louise.

-Καλημέρα σας κυρία Κουρ ντε Ρομ.

-Καθίστε να πιείτε ένα φλιτζάνι τσάι δεσποινίς Jean Louise. Λοιπόν, πώς κοιμηθήκατε δεσποινίς;

-Ομολογώ πως δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλη νύχτα. Δε θέλω να φανώ αχάριστη, αλλά ένιωθα σα να κοιμόμουν πάνω σε μια πελώρια κοτρόνα. Πρέπει να τα ελέγξετε αυτά τα στρώματα.

-Θεέ μου! Αυτή είναι πράγματι η πριγκίπισσα της Σαιν Λαζάρ! Εγώ η ίδια, για να ελέγξω αν έχει την ευαισθησία μιας πριγκίπισσας, τοποθέτησα κάτω από 20 στρώματα ένα μικροσκοπικό κουμπί. Τούτη εδώ, όχι μόνο το αισθάνθηκε, αλλά την εμπόδισε και να κοιμηθεί. Απίστευτο!

(Η αρχική ιδέα και το κείμενο είναι της  Χρυσάνθης Ουέλλς)

Ζώδια

Γεια σας!

Είμαι η  Κουμπίτσα Μπουρδολόγου και σήμερα θα αναλύσουμε μαζί  τον ζωδιακό κύκλο αυτής της εβδομάδας. Μετά την είσοδο του Κριού στην τροχιά της Αφροδίτης, πολλές αλλαγές θα επέλθουν στην καθημερινότητά σας, όμως αυτό δεν πρέπει να επηρεάσει αρνητικά την ψυχολογία σας.

(αλλαγή κάμερας) Αν για παράδειγμα βρεθείτε σε λεωφορείο της γραμμής S, ΠΡΟΣΟΧΗ! ΠΡΟΣΟΧΗ! Το S σημαίνει ένταση! Πρέπει να παραμείνετε ήρεμη, ό,τι κι αν συμβαίνει γύρω σας!

(κάνει πως ψάχνει σε ποια κάμερα κοιτάει) Control, control... σε ποια κάμερα κοιτάω; Α, στην 3!

Όσο για τα ερωτικά, ο ωροσκόπος σας σας συμβουλεύει να μην ξεκινήσετε καινούρια σχέση, ειδικά με μακρυλαίμηδες κυρίους με περίεργη αμφίεση, που τσακώνονται για πατημένες πατούσες· δεν είναι η κατάλληλη στιγμή!

(αλλαγή κάμερας) Παρόλα αυτά, συνευρέσεις με παλιά, γνωστά πρόσωπα θα σας θυμίσουν τα παιδικά σας χρόνια και θα σας κάνουν να νιώσετε όμορφα!

(αλλαγή κάμερας) Κακόβουλα σχόλια για την αμφίεσή σας, δεν πρέπει να σας πτοήσουν το ηθικό! Είστε μια ΘΕΑ όπως πάντα!

(αλλαγή κάμερας) Τα λέμε την επόμενη εβδομάδα,  φίλοι τηλεθεατές μου, με την  Κουμπίτσα Μπουρδολόγου, στον Αστρολόγο!

(Η αρχική ιδέα και το κείμενο είναι της  Νεφέλης Σάνη)

Ομοιοτέλευτο (Έρη)

(ναζιάρικη γυναικεία φωνή, συνεχής κίνηση γοφών)

Ένα μεσημέρι,

μες το καλοκαίρι,

μπήκα στο S για να με μεταφέρει,

στου Σαμπερέ τα μέρη.

Δε φυσούσε αγέρι

κι όπως είχε μαζευτεί ένα ασκέρι,

κινδύνευα για να κολλήσω την αρρώστια μπέρι-μπέρι.

(μπάσα ανδρική φωνή, σταυρωμένα δάχτυλα και ακουμπισμένα χέρια στην κοιλιά στο ύψος του αφαλού)

Κι ακούω έναν μακρυχέρη,

λιγνό σαν άγριο αγριοκέρι,

να βρίζει κάποιον μαουνιέρη,

για τα πλήγματα που του επιφέρει κι υποφέρει…

(ναζιάρικη γυναικεία φωνή, συνεχής κίνηση γοφών)

Κι ακαρτέρι κι ακαρτέρι,

αφού είσαι πια χαμένος από χέρι,

άστο το νταραβέρι!

Όλος ο κόσμος τον συγχαίρει,

σκοντάφτει,  πέφτει το πανέρι, που αγόρασε πέρσι το καλοκαίρι,

στου Σαιν Λαζάρ τα μέρη.

(γρήγορη απαγγελία των παρακάτω στίχων με δυνατή φωνή σαν ρομπότ και στο τέλος ritenuto και κορόνα στην τελευταία λέξη)

… που κανένας μας δεν ξέρει,

στο παλιό το σπίτι του Σεφέρη,

να σε πάει και να σε φέρει,

έκλεψε ένα κόκκινο μπεγλέρι

του προπάππου του Λευτέρη,

που ήτανε ένα ξεφτέρι,

ο μακρυλαίμης έτρεξε και πέταξε σαν περιστέρι!!!

(μπάσα ανδρική φωνή, σταυρωμένα δάχτυλα και ακουμπισμένα χέρια στην κοιλιά στο ύψος του αφαλού)

Τον ξαναείδα πιο πέρι,

έξω απ' τον σταθμό του Σαιν Λαζέρι,

που 'χε ανοίξει πάλι κουβεντέρι,

για το κουμπί του πέτου στο παλτεριεριεριέρι- ΕΡΗ…

(Το κείμενο είναι του Ρ. Κενώ, σε μετάφραση του Αχιλλέα Κυριακίδη,
με μια μικρή παρεμβολή στη γρήγορη απαγγελία της Νεφέλης Σάνη και της Θεοδώρας Μπασδάρη)



Παρελθόν

Αίσχος Αίσχος! Τι πράγματα είναι αυτά; Μας πήγατε χίλια χρόνια πίσω και ούτε μια αναφορά στη περσινή παραστασάρα! Έλα άδειασε μου τη σκηνή! Ανεβαίνω! Ευτυχώς που είμαι κι εγώ εδώ για να σας κάνω ένα flashback.Φώτα παρακαλώ!

Νταν μεσημέρι καβαλάω το S, αυτό το βρωμερό λεωφορείο που βρίσκονταν στριμωγμένοι ένα μάτσο βλάκες! Ο πιο βλάκας, ήταν...
ένας νεαρός άνδρας... κι ένας ηλικιωμένος έφηβος;
που 'χε τον πιο μακρύ λαιμό που είχα δει ποτέ μου και πάνω στο κεφάλι του τι ήταν εκείνο Θε μου; Φορούσε ένα καπέλο με γαρνιτούρα μια τρέτσα!
Στα ξαφνικέισον o  τζιούνιορ έγινε φουντούκια και ακιούζαρε έναν τζέντλεμαν
πως του ξεζούμιζε τα ξεράδια με γεροντική φούρκα!
Σαν είδε πως δεν τον συμφέρ' κι έτρεμε σαν το κομπρεσέρ μη φάει ξύλο
Σημειούται  ότι ούτος έσπευσε να καταλάβει θέση καθημένου ευθύς τούτο κατέστην δυνατόν!
Ντόπο δύο ωρίνες,
τον ξαναβλέπω να ουμ'.
Είναι μαζί μ' ένα φρέντι του στην Κουρ ντε Ρομ,
που του συμβουλεύει και του συνιστά
να ράψει ένα κοκαλένιο στρογγυλάκι
στο εσώρουχό του!
Γιατί το άνοιγμα του πέτου του ειν' μεγάλο.
Finale!!
(Ποτ πουρί από όλα τα κείμενα της παράστασης του 2012)

Σερβιτόρος

(βαριεστημένος, βαρεμένος και λίγο αγενής τύπος)

Λοιπόν, άκου και λέγε τι θες, γιατί έχουμε κι άλλες δουλειές!
Έχω ψάρι της γραμμής S. Βασικά κάτσε να ρωτήσω τον Γιώργο αν έχουμε. Γιώργο, S έχουμε; Μπα, δεν έχουμε.
Παίζει να έχω έναν τύπο γύρω στα 26. Τώρα, γραμμάρια είναι, κιλά; Δεν ξέρω. Βασικά άκου, ο Γιώργος χώρισε με την Έρη και δεν πολυμαγειρεύει τώρα τελευταία. Δύσκολα τα πράγματα… Τέλος πάντων. Πού ήμασταν; Α, ναι…
Από ψάρι, έχω τόνο κλαψιάρικο, γιατί ο Γιώργος κλαίει όλη την ώρα πάνω από το τηγάνι!
Σε κάνα δυο ωρίτσες θα’ χω και ψάρι Σαιν Λαζάρ. Καλό ψαράκι είναι, νόστιμο, αλλά δεν λέει να περιμένεις δύο ώρες…
Για επιδόρπιο, guy, έχουμε κουμπιά με γεύση φράουλα – μπανάνα. Ο Γιώργος κάνει τέλεια κουμπιά μετά το χωρισμό του με την Έρη. Καταλαβαίνεις, ήταν μοδίστρα και για να μην τη ξεχάσει φτιάχνει όλη τη μέρα κουμπιά…
Λοιπόν, τι θα πάρεις τελικά; Τι; Το λαιμουδάκο σου και θα φύγεις; Ε, σόρυ ρε μεγάλε, αλλά δεν πουλάμε λαιμούς…

(Η αρχική ιδέα και το κείμενο είναι της Ελισάβετ Καφετζή)



Αμανές

Ο μαύρος που εχώρισα και πια δεν μαγειρεύω

τώρα στο δρόμο θε να βγω, λεφτά για να γυρεύω.

Η Έρη με παράτησε κι ο κόσμος όλος χάθη
τόσα κουμπιά αγόρασα και πήγαν όλα στράφι.

Σε βίλα εις το Σαιν Λαζάρ και τώρα στα Καμίνια
ράβω κουμπιά στη βράκα μου, πεθαίνω απ' την πείνα.
(συλλογική συγγραφή)



Μάταιο

Και... τι;

Ναι, περίμενα κι εγώ το λεωφορείο προχθές, που ως συνήθως...  είχε αργήσει.

Τελικά ήρθε... ε, και ανέβηκα.

Έψαξα για λίγο για κάποια άδεια θέση, που τελικά δεν βρήκα... αλλά και να την έβρισκα... τι;

Θα αναγκαζόμουν να  σηκωθώ για να κάτσει κάποια γριούλα και να υποκριθώ κι εγώ πως νοιάζομαι για αυτήν και τη μίζερη ζωή της.

Χμμ… (σήκωμα ώμων και ειρωνικό γελάκι)

Έπειτα από δύο... ανούσιες ώρες, είδα έναν  μακρυλαίμη να μιλάει με κάποιον άλλον,

ο  οποίος του έλεγε να σηκώσει ένα κουμπί που φορούσε στο πέτο του...

Και... τι;

(Η αρχική ιδέα και το κείμενο είναι του Στέφανου Γαζίλα)

Το Ινδιάνικο

(ένταση στη φωνή, αργός ρυθμός, παύσεις ανάμεσα στις φράσεις, σταθερό βλέμμα απευθυνόμενο σε όλο το κοινό, προφορά – όπου υπάρχει φι ακούγεται πι)

Γεια σας αδέρφια! Είμαι το χλωμό φεγγάρι, ο μάγος της φυλής των κουμπιών.

Σήμερα θα σας πω μια παλιά προφητεία των προγόνων μας,

για τη μέρα που το μεγάλο άστρο θα φανεί πιο λευκό από ποτέ!

Θα κατέβουν τα χλωμά πρόσωπα γεμίζοντας σκόνη τον καθαρό αέρα μας.

Θα κατέβουν μέσα από ένα καβούκι χελώνας σε μέγεθος ελέφαντα.

Μέσα του... ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ!!! Ένας ψηλός, σαν καμηλοπάρδαλη, λευκός,

θα μαλώνει με έναν κοντό τυφλοπόντικα για πατημένα πόδια.

Αργότερα θα τον ξαναδούμε αδέρφια. Θα είναι με έναν φίλο του σαν ελάφι,

που θα του λέει για ένα μικρό, στρογγυλό, κοκάλινο πραγμακούμπι.

Μα, μη φοβάστε αδέρφια! Μαζί και με την βοήθεια της μητέρας γης,

θα φέρουμε την ειρήνη, τη γαλήνη και τη χαρά στην Κουμποχώρα μας!

(Η αρχική ιδέα και το κείμενο είναι της Θεοδώρας Μπασδάρη)

Δύο αστυνομικοί και τρεις μάρτυρες (οι οποίοι παίζονται και οι τρεις από το ίδιο πρόσωπο)

α’ μάρτυρας: Ποιος δεν πλήρωσε εισιτήριο;

β΄ μάρτυρας:  ...

γ΄ μάρτυρας: Τι λέει;

(ακούγονται σειρήνες και μπαίνουν δύο αστυνομικοί με μηχανές)

(ο  α΄μάρτυρας στέκεται προσοχή)

α΄ αστυνομικός: Χμμ, μάλιστα... ναι, είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα κουμπότρυπας.

Έχουμε τους τρεις μάρτυρες εδώ  πέρα, ας αρχίσουμε με τον πρώτο, παρακαλώ!

α΄μάρτυρας: Μάλιστα!...

Χαίρεται!

Καταρχάς, θέλω να δηλώσω  ότι εγώ που με βλέπετε, από τον καιρόν της επαναστάσεως, ήμουν πάντοτε ένας ευυπόληπτος πολίτης και τας σχέσεις μου με τας αρχάς ήταν πάντοτε άρισται!

α΄ αστυνομικός: Επί της ουσίας παρακαλώ! Επί της ουσίας!

β΄ αστυνομικός: Προχωρήστε...

α΄ μάρτυρας: Μάλιστα, μάλιστα κύριε υπαρχιφύλακα... με το καλό και διοικητής σας εύχομαι!

α΄ αστυνομικός: Ωωω, ευχαριστώ!

β΄ αστυνομικός: (ελαφρύς βήχας)

α΄ μάρτυρας: Ναι, ναι… και υποδιοικητής φυσικά!

... Προχθές!  Ώρα δώδεκα και δεκατρία πρώτα λεπτά, εισέρθει εις το λεωφορείον υπ' αριθμόν S,  

όπου αντελήφθη δύο συμπολίτες μου να εισέρχονται εις διαπληκτισμόν (συνωμοτικά), εκ των οποίων μπορώ να σας δώσω και τα ονόματα...

β΄ αστυνομικός: Επί της ουσίας!

α΄ αστυνομικός: Δεν είναι ανάγκη, σας παρακαλώ συνεχίστε!

α΄ μάρτυρας: Ναι ναι, φυσικά...
Έπειτα, η εξαίρετη παρατηρητικότης που με διακρίνει, αντελήφθην ένα κουμπί προερχόμενο… ένα κουμπί προερχόμενο… ένα κουμπί προερχόμενο από το υπόδημα ενός εκ των δύο δραστών. Το κουμπί αυτό, για το οποίο και γίνεται λόγος, είναι αυτό που μπορείτε να δείτε και μπροστά σας... είναι αυτό που μπορείτε να δείτε και μπροστά σας... είναι αυτό που μπορείτε να δείτε και μπροστά σας...

Αυτά είχα να δηλώσω και, όπως πάντοτε, θα είμαι στη διαθεσιμότητα σας, διαθέσιμος!

α΄ αστυνομικός:  (σκεφτικά) Διαθέσιμος...

β΄ αστυνομικός: (σκεφτικά επίσης) Διαθεσιμότητα...

α΄ αστυνομικός: Μάλιστα, ο επόμενος μάρτυρας παρακαλώ...

β΄ μάρτυρας: (τρομοκρατημένα) Ε... εε... εγώ;

α΄ αστυνομικός: Ναι, εσείς!

β΄ μάρτυρας: Τι εγώ, εε… εγώ, τίποτα δεν ξέρω…  το μόνο, το κουμπί πιο ψηλά, το ότι και λίγο (μασημένα) φοβάμαι...

α΄ αστυνομικός:  Ακούστε να δείτε, δεν υπάρχει λόγος να αγχώνεστε, μας τα έχουν πει όλα οι φίλοι σας...

β΄ μάρτυρας:  (κλαψιάρικα) Οοόλα; ... Εντάξει (πολύ μασημένα), αφού είναι έτσι  και το από έτσι, δηλαδή να σας πω, επί της ουσίας που λέτε και σεις όλα να σας πω τα…

α΄ μάρτυρας: ΛΕΓΕ ΡΕ!!!

β΄ μάρτυρας: Μάλιστα, φυσικά, αμέσως... εεε... ακούστε, η... ηηη... τρύπα, δεε... δεεεν είναι ακριβώς τρύπα... εμμ, είναι σσσ... σσκίσιμο στο έδαφος που απαιτεί ρρρ... ρράψιμο…

και επάνω εκεί να τοποθετηθεί ένα κουμπί, λεγόμενο S!

α΄ αστυνομικός:  Λες;

β΄ μάρτυρας: Μα δες!

β΄ αστυνομικός:  (άγρια) ΠΕΣ!

β΄ μάρτυρας: ( πετάγεται πίσω με τρόμο)

α΄ αστυνομικός:  Μάλιστα, ο τρίτος μάρτυρας παρακαλώ.

γ΄ μάρτυρας: (άνετα) Τι λέει;

α΄ αστυνομικός:  Όπα όπα, σας παρακαλώ, να τηρούμε και τις αποστάσεις!

γ΄ μάρτυρας:  Ναι, ναι... κοιτάχτε να δείτε, εγώ δεν υπάρχω. Όπως και η κουμπότρυπα δεν υφίσταται...

α΄ αστυνομικός: (με απορία) Πολύ ωραία!

γ΄ μάρτυρας:  Άμα θέλετε να συμπράξουμε, πρέπει να κατανοήσετε την σημασία του σημείου βράσης της κολοκυθόπιτας στο έξι παρά δύο! (μιλώντας πλησιάζουν και οι τρεις κι ο μάρτυρας τους πιάνει αλά μπρατσέτα)

α΄ αστυνομικός:  Αχάμ!

γ΄ μάρτυρας: Ναι, τρικερατοπικότατο έξι τέσσερα!

α΄ αστυνομικός:  Δηλαδή δεύτερη αναστροφή;

γ΄ μάρτυρας: Όχι όχι, δεν έχει να κάνει με πτώσεις, ούτε πλάγια ούτε εκκλησιαστική, είναι ξαδέρφη της Έρης!

β΄ αστυνομικός: Της Έρης; Ένα καλοκαίρι;;!!

γ΄ μάρτυρας:  Ναι!

β΄ αστυνομικός: Μα φυσικά!  Ήταν προφανές!

γραμματέας γιατρού: Μα, τι κάνετε εσείς εδώ πέρα; Ακόμα θέατρο παίζετε; Άντε γρήγορα μέσα στον γιατρό!!!

(φωνάζουν όλοι μαζί καθώς η γραμματέας τους σπρώχνει προς την έξοδο) Όχι όχι, δεν είναι, αφού δεν υπάρχουμε! Όχι όχι! ΕΡΗ!! ΦΥΓΕΕΕ, στο έξι τέσσερα ΕΡΗΗ!! ΣΗΜΕΙΟ ΒΡΑΣΜΟΥ!!!

γραμματέας γιατρού: (απευθύνεται στο κοινό) Καλησπέρα σας ασθενείς μου... (τη διακόπτουν καθώς ξαναγυρνούν οι αστυνομικοί για να πάρουν τις μηχανές τους και ανοίγουν τις σειρήνες φεύγοντας) Πάλι εσείς; Γρήγορα μέσα, ορίστε μας!

(Η αρχική ιδέα και το αρχικό κείμενο είναι του Στέφανου Γαζίλα, στην πορεία έγιναν πολλές προσθήκες και από τους Χρήστο Κουτσούρη και Μιχάλη Τραχαλιό)

Γραμματεία γιατρού

(μπαίνει η γραμματέας και ξαφνιασμένη βλέπει τους τρεις ασθενείς του ψυχιατρείου να παίζουν  θέατρο...) 

…..

Καλησπέρα σας και πάλι ασθενείς μου! Μέσα ο γιατρός, κύριος Κουκουμπής, εξετάζει τον κύριο… (διαβάζει από τις σημειώσεις της) κύριο Μεσημεράκη και έπειτα έχει σειρά ο κύριος Λεοφωρειάδης (τον βρίσκει στο κοινό). Ο επόμενος,  Ές-Τσιάου, μη μου πείτε! Είστε Κινέζος! Σωστά; Ε, Μιλάνε τα χρόνια πείρας αγαπητέ μου!!

Ο επόμενος, Συνωστισμόπουλος… Δεν είστε ο κύριος Συνωστισμόπουλος;! ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΠΟΥΛΟΟΟΣ!  Μα πού πήγατε και καθίσατε κύριε Συνωστισμόπουλε μου!  

Μετά, Καρατυπάς, Παπακαπελής (τους βρίσκει στο κοινό), Χατζηπλεξούδας, Μακρυλαιμίδης, Κατηγορού… Δεν είστε ο κύριος Κατηγορού;! ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΟΥ!!   Α! εκεί πίσω...

Ο επόμενος, Συνεπιβατόπουλος , Αρχικλάψας … Άχαχα (κοροϊδευτικό γέλιο-που τελικά το κρύβει κάνοντας πώς βήχει) Χμ, με συγχωρείτε ήταν τυχαίο… το βηχαλάκι εννοώ.

Ο επόμενος, κύριος Βρομοπόδαρος (της ξαναξεφεύγει το γέλιο) Μα τι συμβαίνει σήμερα εδώ μέσα;;!!

Ο επόμενος,  Αδειανού, Καθισματάκης, Παπατρέχας, Υστερίδης… δεν είστε ο κύριος Υστερίδης;! ΥΣΤΕΡΙΔΗΗΗΣ! Λείπει ο κύριος Υστερίδης και δεν ειδοποίησε κανέναν! Είναι και Πόντιος απ' ό,τι βλέπω, θα κάναμε και καζούρα…

Ο επόμενος,  Ξαναβλεπάς, Σαίν-Λαζάρ… Μη μου πείτε, είστε Γάλλος! Ναι;!  Α, μιλάνε τα χρόνια πείρας που λέγαμε…      

Και ο τελευταίος,  Παπαπα, παπαπαάα, πολλά πα καλέ! Παπαπαλτάς και δεύτερο επίθετο Ωνάσης…

Είπα Ωνάσης;;! ΩΝΑΣΗΣ!!! (δεν πιστεύει στα μάτια της) Έχετε καμιά συγγένεια με τον περίφημο Ωνάση; Θείος σας;!!! Ω! Μα αυτά τα λέμε από την αρχή κύριε Ωνάση μου (καλλωπίζεται). Παίζει τίποτα;;… (τρίβει τα δάχτυλά της σαν να λέει χρήματα- και δείχνει πως παίρνει θετική απάντηση) Άαα…  Μα απ' ό,τι βλέπω ο κύριος Ωνάσης προηγείται…  λόγω της…  κατάστασής του φυσικά.  Μμμ ναι, είναι επείγον περιστατικό (κατευθύνεται προς τον κύριο Ωνάση) και θα πρέπει να τον μεταφέρω πρώτο στη σειρά, γιατίιι…  Γιατί; (σα να ρωτάει τον εαυτό της) Ε, τι γιατί; Άπιστοι όλοι! Είναι τα χρόνια πείρας που λέγαμε…  τα πιάνει εμένα το μάτι μου τα επείγοντα, αφήστε με! Ελάτε κύριε Ωνάση μου, ο γιατρός μέσα περιμένει. Τι; Δε θέλετε;! Μα ελάτε τώρα κύριε Ωνάση μου, όλοι εδώ καταλαβαίνουν… (προς τους ασθενείς) Σούτ εσείς! Ελάτε, μα γιατί αρνείστε;  Προσπαθούμε κι εμείς οι… αυτές να βγάλουμε κι εμείς το κατιτίς μας κύριε Ωνάση μου. Μα, μας προσβάλλετε! ... Γιατί αν θέλετε να ξέρετε εμάς στο δημόσιο μας έχουν τελείως παραμελημένους (κλαίγεται για να τον συγκινήσει) Δε θέλετε! Αρνείστε! Ούτε κατιτίς… Καλά, εγώ από την καλή μου την ψυχή τα έκανα όλα. Ποιος είναι ο πρώτος στη σειρά; Λεωφορειάδης!! Περάστε κύριε Λεωφορειάδη μου! Δε θέλει ο κύριος Ωνάσης, δε θα τον παρακαλάμε κιόλας… Δεν θα πέσουμε και στα πόδια του! Κύριε Ωνάση μου (ανοιγοκλείνει βλέφαρα) έχετε μια τελευταία ευκαιρία… Όχι ε;! Μα ακόμα εδώ είστε κύριε Λεωφορειάδη μου, ο γιατρός μέσα σας περιμένει! Μέσα, μέσα…

(στον Ωνάση) Εγώ για σας το 'πα καλέ!  

(Η αρχική ιδέα και το κείμενο είναι της Βασιλείας Ουέλλς)

Ο κύκλος της ζωής

(μωράκι που μπουσουλάει) Στην αρχή μοιάζουμε με το λεωφορείο…

(μωράκι που δοκιμάζει να περπατήσει και πέφτει ) Ύστερα γινόμαστε όλο και πιο γελοίοι!

(παιδί που μεγαλώνει) Στην πορεία της ζωής μας, αρχίζουμε να αναπτυσσόμαστε παράξενα…

(έφηβος μπροστά στον καθρέφτη και ύστερα σε επίδειξη μαγκιάς) Και να… καλλωπιζόμαστε… πλεξουδάκια, καπελάκια… Συγχρόνως όμως μαγκεύουμε. «Τι θέ ρε, μου πατάς τα πόδια!»

( μεσήλικας που συνοδεύεται από τη  υπεροψία της ηλικίας του) Σαν περνάει ο καιρός, γινόμαστε πιο κομψοί και πιο σοβαροπρεπείς. «Σας λείπει ένα κουμπί!»

(γριά που μεμψιμοιρεί) «Λες και το κουμπί θα μας σώσει. Άνοιξε τρύυπααα…» (και πέφτει)

(Η αρχική ιδέα και το κείμενο είναι της Χρυσάνθης Ουέλλς)

Κείμενα που δεν παίχτηκαν:

Ο ακριβής (σπασίκλας)

Γεια… γεια… είμαι ο απίστευτα απίστευτος Dragon Slayer X 854 7053! Πριν από ακριβώς 48 ώρες και 34 δευτερόλεπτα, ανέβηκα σε  ένα λεωφορείο της γραμμής S. Στη στάση περίμενα ολόκληρη  μισή ώρα! Αυτό είναι περίπου 11/528 της ημέρας μου. Μόλις μπήκα στο λεωφορείο, θόλωσαν τα γυαλιά μου από την απότομη αλλαγή της θερμοκρασίας. Όταν τα καθάρισα, είδα τον εξωγήινο από το ΣΤΑΡ ΟΥΟΡΣ -ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 2 -O  ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΚΛΩΝΩΝ. Έτρεξα να μου δώσει αυτόγραφο, μα όταν έφτασα πιο κοντά είδα ότι ήταν απλά ένας άνθρωπος με υπερβολικά μακρύ λαιμό. Απελπισμένος, απομακρύνθηκα και περίμενα τη στάση μου. Στα 3,5/4 της διαδρομής ο μακρυλαίμης άρχισε να κράζει έναν άλλον λέγοντας του πως η άκρη του παπουτσιού του παραβίαζε συνέχεια τον ποδικό του χώρο. Κάθισα και υπολόγισα… «ποσότητα μίσους x ύψος φωνής = διάρκεια καυγά».  Έβαλα χρονόμετρο 3 λεπτά και κοίταζα έξω από το παράθυρο. Μόλις τελείωσαν τα 3 λεπτά, σκανάρισα το λεωφορείο και βρήκα τον μακρυλαίμη καθισμένο. Κατέβηκα στην επόμενη στάση. Μετά από 2 ώρες, 3 λεπτά, 8 δευτερόλεπτα και 48 κλάσματα του δευτερολέπτου, ξαναείδα τον λαιμοτραβηγμένο στη στάση του Σαιν Λαζάρ, με έναν φίλο του, που -με βάση τον αριθμό των ρυτίδων του- ήταν  38 μέρες μεγαλύτερος του ή απλά δε φορούσε αρκετό αντηλιακό και ο οποίος του ’λεγε  ότι το κουμπί στο πέτο του ήταν 3 εκ. δεξιότερα απ’ ό,τι έπρεπε. Κοίτα να δεις ακρίβεια !!!

(Νάκος Κυράνος)

Ρεμπέτικο

Ντάλα το μεσημέρι
στο λεωφορείο S
είδα έναν τύπο νεαρό, πολύ ψηλό
μ’ ένα μακρύ λαιμό κι ένα πλεξούδι.

Μετά άρχισε να μαλώνει
με έναν κυριούλη
που έλεγε ότι του πατούσε τα πόδια του,
τα πόδια του κι ένα μακρύ κορδόνι.

Μετά από δύο ώρες
ξανάδα αυτόν τον νεαρό,
ήταν έξω από τον σταθμό  του Σαιν Λαζάρ
μαζί με έ-,  μαζί με έναν φίλο του.

Και αυτοί συζητούσανε
για ένα κουμπί στο πέτο
που έπρεπε να μπει πιο ψηλά στο μπαρντεσού,
στο μπαρντεσού αυτού του νεαρού.
(Μαρία Κουτσαμπάρη)



Κρητικό

Τ' άκουσες Αρετούσα μου

τα θλιβερά μαντάτα;

το λεωφορείο αρχίνησε

να βγαίνει εις τη στράτα...

Και δε μας έφτανε αυτό

μα γροίκα  και το άλλο

εμπήκε μέσα ένας χοντρός

μ' ένα λαιμό μεγάλο...

Φορούσε στο κεφάλι του

καπέλο μαδημένο

κι ένα πλεξούδι γαλλικό

είχε στο μπόρ βαρμένο.

Κι άρχιξε να μαλώνει αυτός

με έναν γεροντάκο

που ήταν τόσο δα μικιός

σα πατημένο δάκο.

Εφώναζε και του ΄λεγε,

ετσίριζε κι εκλαίγα

και του ΄χε πεταχτεί πολύ

απ’ το λαιμό μια φλέγα.

Και του ΄λεγε να μαζευτεί,

να πάει αλλού να κάτσει,

γιατί τον έσπρωχνε κάθε

που θέλει αής για να περάσει...

Μα καθώς είδε αδειανή

στο λεωφορείο μια θέση,

πήγε και στρογγυλοκάθισε

λες κι ήθελε να θέσει.

Δυο ώρες αργότερα

ο  λαιμοτραβηγμένος

ήστεκε και συζήταγε

μ' έναν, σαν τρελαμένος…

και του ΄λεγε ο κουζουλός
να πάρει μια κλωστούλα

για να ραφτεί στο πέτο του

απάνω στην τρυπούλα

ένα κουμπί που του ΄λειπε

κι ήπρεπε να το βάλει,

γιατί  κάθε που το ΄βλεπε

τον έπιανε μια ζάλη.

Κι ίντα να κάνω Αρετή

και ίντα θέλει γίνω

και πώς θα αντέξω να ανεβώ

στο λεωφορείο εκείνο;…

(Αθηνά Συσκάκη)

Χειρουργείο

(φοβητσιάρικος  τόνος) Όχι μη! Μα σας παρακαλώ! Δεν υπάρχει κανένας άλλος χειρούργος;; Και τι φταίω εγώ που άργησε το λεωφορείο του;!  Όχι εγώ… δεν μπορώ να τον χειρουργήσω… Είμαι ακόμα εκπαιδευόμενος! Μα, μα! (ξεφυσάει) Εντάξει, εντάξει. Φέρτε μου το ασετόν. Όχι λάθος! Το… πώς το ’λέγαν… στο πρώτο κεφάλαιο το έγραφε… Α! Το αντισηπτικό! Πιφ! Βρομάει! Τώρα φέρτε μου γάντια και νυστέρι. Πω πω! Τι μακρύς λαιμός, πώς θα τον ράψω μετά;!  Και μην μου πατάτε τα πόδια, σας παρακαλώ. Τελειώνουμε;… Τι εννοείτε δεν αρχίσαμε ακόμα;;;  Εντάξει, εντάξει. Κόβουμε τον λαιμό (με φωνή αηδίας), βάζω το χέρι μου,  το΄βαλα, το είδατε όλοι, όχι, για να μη με λέτε δειλό. Ωχ! Κάτι πιάνω, κάτι μεγάλο και στρόγγυλο. Αχά!  Ένα κουμπί! Είστε σοβαροί;;!! Αυτό ήταν το επείγον περιστατικό;!  Ένας μακρυλαίμης που κατάπιε ένα κουμπάκι και του στάθηκε στον λαιμό;! Αίσχος! Με διακόπτετε από την εκπαίδευση μου για ένα κουμπί;; Αυτό είναι… είναι… ανελέητο!! (φεύγει εξαγριωμένος).

(Βασιλεία Ουέλλς)

Χορός (το ονοματοποιητικό του Ρ. Κενώ με μικρές παρεμβολές)

μπιπ μπιπ μπιπ μπιπ

Στην πλατφόρμα πλα πλα πλα

λεωφορείου φουρ φουρ φουρ,

το μεσημέρι ντιν ντιν ντιν ντιν ντον

μπες κι εσύ μες στο χορό!

Ενάς γελοίος γλου γλου γλου

μ' ενά καπέλο πλοκ πλοκ πλοκ

στράφηκε στρουίφ στρουίφ

στον διπλανό του αγκρ αγκρ αγκρ

και του είπε: άμα πια! Άμα πια!

Το μεσημέρι ντιν ντιν ντιν ντιν ντον

μπες κι εσύ μες στο χορό.

Σα να μου φαίνεται πως με σπρώχνετε, κυυυύριιιιιε!

Κρατς, στη στιγμή.

Βρουτ, σε μια θέση κάθεται, μπουμ!

Την ίδια μέρα  τον ξαναείδα ( και ξανά και ξανά)

σ' έναν  σταθμό,

το μεσημέρι ντιν ντιν ντιν ντιν ντον.

Μα το κουμπάκι δεν αρκεί!
(Βασιλεία και Χρυσάνθη Ουέλλς)



Ασκήσεις ύφους on the rocks

Τραγούδι στη μουσική του "Smoke on the waters"

Μπήκα σ' ένα λεωφορείο
κι είδα έναν τύπο ψηλό.
Φορούσε ένα καπέλο
κι είχε έναν μακρύ λαιμό.
Άρχισε να μαλώνει με τον διπλανό του
για ένα τόσο δα κουμπάκι
που είχε στο παλτό του.

Ασκήσεις ύφους,
οι πιο αστείες στιγμές,
ασκήσεις ύφους,
οι πιο αστείες στιγμές.

Μετά από δύο ώρες
τον ξαναβλέπω μες στην πλατεία, okay,
να είναι μ' έναν φίλο του
κι εκείνος να του λέει
πως πρέπει να ράψει άλλο ένα κουμπί
απάνω στο παλτό του.
Όμως εκείνος τα παίρνει πολύ
κι αρχίζει τον καημό του.

Ασκήσεις ύφους,
οι πιο αστείες στιγμές,
ασκήσεις ύφους,
οι πιο αστείες στιγμές.
(Μιχάλης Κοντοπίδης)